There is no guilt here
There is no shame
No pointing fingers
There is no blame
What happened yesterday…has disappeared
The dirt has washed away
And now it's clear
There's only grace
There's only love
There's only mercy and believe me it's enough
Your sins are gone
Without a trace
And there's nothing left now
There's only grace
And if you should fall again
Get back up, get back up
Reach out and take my hand
Get back up, get back up
Get back up again
Ohh…get…back…up…again…
Wauw! gisteravond was echt goed! Het is zo mooi om te zien dat de Heilige Geest gewoon komt als wij ons hart openstellen. Ja, dat is het enige wat wij hoeven te doen: ons hart openstellen.
En hoe doe je dat nou? Je vraagt God of hij je het verlangen wil geven. Als jij echt achter die vraag staat en echt wilt dat God dat doet, dan komt het goed. Wij mensen maken het onszelf altijd zo moeilijk, en dat terwijl God het ons zo gemakkelijk maakt.
Maar je moet ook weer oppassen dat je niet te ver doorgaat daarin. Ik merk dat dat soms bij mij het geval is. Ik zeg zelf dat ik niets kan, en dat God alles moet doen in mij. Als mijn hartsgesteldheid goed is, zal God mij helpen met de rest. Maar in hoeverre onderschat ik mezelf daarin? Ik ben in God een krachtig mens! Moet ik niet anders gaan denken? Maar in hoeverre moet ik dat dan veranderen. Ik zie vaak dat mensen het moeilijk vinden alles aan God over te geven. Maar ik vind dat juist helemaal niet moeilijk. Ik geef graag alles over, en laat God alles lekker regelen. Ik ben alleen trots dat God door mij heen werkt, zodat ik zulke geweldige dingen mee mag maken.
Alles is altijd balans. Je moet als mens in de rust en samen met God vinden wat de beste weg is. In alles. Als je vrede hebt met een keuze (mits je dicht bij God blijft en erom bidt), dan geloof ik dat je die keuze echt samen met God maakt. En samen met Hem vindt je de balans ook. Toch is het zo: blijf in de rust, maak je geen zorgen, laat alleen maar aan God weten dat je het wilt, vraag het hem. En alles komt zeker goed, hoe moeilijk dat ook te begrijpen is.
Het is een gewone schooldag. Groep 4 zit in de aula een werkje te maken. Ze moeten eerst inkleuren, en dan uitknippen en opplakken. Jesse is al klaar. “Je mag nog wel even een tekening halen in het klaslokaal,” zegt de juf. Het kleine jochie loopt de hoek om. Anderhalve minuut later vraagt de onderwijzeres zich af waar Jesse blijft. Ze gaat maar eens kijken. Als ze de deur van het klaslokaal opent, blijft ze stokstijf staan. De vrouw weet niet wat ze moet denken. Op de grond speelt zich een gruwelijk tafereel af. Er ligt een lichaam op de grond, steekt daar nou een mes uit zijn nek?
“De achtjarige Jesse Dingemans uit Hoogerheide werd vermoord omdat hij de verdachte betrapte toen die aan het inbreken was in de school. De 22-jarige man die nu vastzit, zou Jesse hebben gedood omdat hij bang was herkend te worden.”
Het nieuws van een vermoord achtjarig jongetje is als een schok door heel Nederland gegaan. Iedereen keurt het af, en hoopt dat zoiets nooit meer zal gebeuren. Mijn ouders wonen in Halsteren. Dat is een dorpje dicht bij Hoogerheide, waar Jesse woonde. Ik hoorde van mijn moeder dat mijn broer thuis kwam van school met het verhaal dat er op zijn zusterschool in Hoogerheide een meisje was vermoord. Uiteindelijk bleek het dus om een jongen van de basisschool te gaan. Het verhaal bovenaan mijn stuk heeft zij via via gehoord. Ik zeg dus niet dat het op waarheid gebaseerd is, maar het komt in de richting.
In de hele omgeving van Hoogerheide heerst nu angst. Ouders laten hun kinderen niet meer alleen over straat gaan. Stel dat de man die is opgepakt niet de echte moordenaar is? Stel dat díe nog vrij rondloopt? Mijn moeder vindt dat iets te ver gaan. Zij laat mijn broer en zus wel de deur uit gaan.
En wat vind ík er nu van? Het is niet nodig daar veel over te schrijven. Natuurlijk veroordeel ik het en hoop ik dat zoiets nooit meer zal gebeuren. Maar we moeten ook realistisch blijven, toch? Deze dingen gebeuren nou eenmaal wel.
Ik bid voor de ouders, het zusje, andere familie en vrienden van de kleine Jesse. Ik bid dat zij dit op een goede manier kunnen verwerken. Laat Jesse altijd in de harten van mensen blijven.
