Lieve mensen,

aangezien ik op dit moment een heleboel te doen heb in mijn leven, denk ik dat het goed is om alles via deze weg aan jullie te laten horen. Even een korte samenvatting: ik ben aan het afstuderen, fulltime werken, ik moet eind augustus mijn huis uit en Johan en ik denken erover om voor een jaartje naar de Nederlandse Antillen te gaan! Heel veel dus, en als je meer wilt weten kan je me altijd bellen, mailen of met me afspreken. Voor nu hieronder een stukje over de zoektocht naar een nieuw huis.

Stinkhok
Hij gooit z'n sigaret op straat en loopt direct door naar de deur. "Loop maar mee," zegt hij met een stevig accent. Bruine huid, zwart haar, hij kan wel uit India komen, of uit Suriname, wie weet. Hij loopt de trap op naar de voordeur. Geen hand, niets. De trap op en dan naar links. Een geurmengsel van stevige sigarettenrook en een beetje riool komt hem tegemoet. Hij ruikt het niet, hij rookt zelf. De muren zijn geel van die rook, het lichtblauwe zeil op de grond, is stevig beschadigd. De man stapt de slaapkamer binnen. Er staat een kast, een televisie en een groot groenig hemelbed. Tenminste, wat daar van over is in ieder geval. Het is een zeegroen geraamte, alsof het onder zit met algen.

De douche laat hij niet eens zien, het onder de donkergele vlekken met aan het plafond ook nog eens een laagje schimmel. WC idem, gele vlekken, bril kapot. Het is een wonder dat hij nog doortrekt. "We hebben net het kozijn laten vervangen. Nu kost het 650 euro, maar straks gaan we alles vervangen en dan gaat de prijs natuurlijk omhoog. Maar als jij er nu in gaat, mag jij deze prijs gewoon blijven betalen." Het wordt maar niet duidelijk wat hij nog wil gaan verbouwen en wanneer hij dat zou doen. De keuken - die bestaat uit een paar met een plakkerig goedje en stof bedekte kastjes, kookpitjes, een afgebladderde wasbak - is er wel erg aan toe. Misschien gaat hij die wel vervangen.

Het uitzicht doet denken aan van die arbeiderswoningen met van die fabriekstuintjes. Heel klein en op elkaar gepropt en veel waslijntjes en schotels. "Dit is een gezellige buurt," zegt de beste man. "Genoeg supermarkten in de buurt, en goede verbindingen met het openbaar vervoer. Je bent zo in Schevingen." Hij loopt mee naar de tram en blijft maar praten, je kan erg moeilijk van hem af komen. "Er kan best een laagje verf overheen, maar wel goedkope witte verf. Ja, het moet altijd wit zijn want dan kan iedereen zijn eigen kleuren erin zetten." Zelfs aan de buitenzijde van de tram, net voordat de deuren sluiten, praat hij maar door. En nog steeds kan er geen hand vanaf.

Het is echt bijna zielig. Wie hier 650 euro voor betaalt, is gestoord. Wat nou zeventig vierkante meter? "Ja, ik dacht zo zeven meter en dan door de muur heen naar de slaapkamer wel tien, en dat is samen zeventig. Onzin. Het is niet groter dan dertig tot vijftig vierkante meter. Geen wonder dat ik de foto's die ik maakte niet online mocht zetten. Dat doe ik dan ook maar niet.