Lieve mensen,

aangezien ik op dit moment een heleboel te doen heb in mijn leven, denk ik dat het goed is om alles via deze weg aan jullie te laten horen. Even een korte samenvatting: ik ben aan het afstuderen, fulltime werken, ik moet eind augustus mijn huis uit en Johan en ik denken erover om voor een jaartje naar de Nederlandse Antillen te gaan! Heel veel dus, en als je meer wilt weten kan je me altijd bellen, mailen of met me afspreken. Voor nu hieronder een stukje over de zoektocht naar een nieuw huis.

Stinkhok
Hij gooit z'n sigaret op straat en loopt direct door naar de deur. "Loop maar mee," zegt hij met een stevig accent. Bruine huid, zwart haar, hij kan wel uit India komen, of uit Suriname, wie weet. Hij loopt de trap op naar de voordeur. Geen hand, niets. De trap op en dan naar links. Een geurmengsel van stevige sigarettenrook en een beetje riool komt hem tegemoet. Hij ruikt het niet, hij rookt zelf. De muren zijn geel van die rook, het lichtblauwe zeil op de grond, is stevig beschadigd. De man stapt de slaapkamer binnen. Er staat een kast, een televisie en een groot groenig hemelbed. Tenminste, wat daar van over is in ieder geval. Het is een zeegroen geraamte, alsof het onder zit met algen.

De douche laat hij niet eens zien, het onder de donkergele vlekken met aan het plafond ook nog eens een laagje schimmel. WC idem, gele vlekken, bril kapot. Het is een wonder dat hij nog doortrekt. "We hebben net het kozijn laten vervangen. Nu kost het 650 euro, maar straks gaan we alles vervangen en dan gaat de prijs natuurlijk omhoog. Maar als jij er nu in gaat, mag jij deze prijs gewoon blijven betalen." Het wordt maar niet duidelijk wat hij nog wil gaan verbouwen en wanneer hij dat zou doen. De keuken - die bestaat uit een paar met een plakkerig goedje en stof bedekte kastjes, kookpitjes, een afgebladderde wasbak - is er wel erg aan toe. Misschien gaat hij die wel vervangen.

Het uitzicht doet denken aan van die arbeiderswoningen met van die fabriekstuintjes. Heel klein en op elkaar gepropt en veel waslijntjes en schotels. "Dit is een gezellige buurt," zegt de beste man. "Genoeg supermarkten in de buurt, en goede verbindingen met het openbaar vervoer. Je bent zo in Schevingen." Hij loopt mee naar de tram en blijft maar praten, je kan erg moeilijk van hem af komen. "Er kan best een laagje verf overheen, maar wel goedkope witte verf. Ja, het moet altijd wit zijn want dan kan iedereen zijn eigen kleuren erin zetten." Zelfs aan de buitenzijde van de tram, net voordat de deuren sluiten, praat hij maar door. En nog steeds kan er geen hand vanaf.

Het is echt bijna zielig. Wie hier 650 euro voor betaalt, is gestoord. Wat nou zeventig vierkante meter? "Ja, ik dacht zo zeven meter en dan door de muur heen naar de slaapkamer wel tien, en dat is samen zeventig. Onzin. Het is niet groter dan dertig tot vijftig vierkante meter. Geen wonder dat ik de foto's die ik maakte niet online mocht zetten. Dat doe ik dan ook maar niet.

Misschien is het netjes toch even op te schrijven dat de weblog tijdelijk gesloten is. Wanneer er weer geblogd wordt, zal ik het jullie allen laten weten. Tabitha

Zo, weer terug in ons kikkerlandje. Wat een tijd hebben we beleefd, ik heb gisteren lekker rustig aan uitgepuft. Nu vragen jullie je natuurlijk af waarom ik eigenlijk niet meer heb geschreven. Het antwoord is makkelijk: we hebben geen internet meer tot onze beschikking gehad. Jammer, want we hebben echt weer avonturen beleefd. Maar, niet getreurd, ik heb besloten alles alsnog op te schrijven. Van een bezoek aan het Finse parlement tot slapen in een super-de-luxe hotel, maar ook de belevenissen met echte Finnen. Ik ga proberen alles terug te halen uit mijn grijze herinneringen. Maar dat de volgende keer. Nu eerst wat weetjes over de Finnen.

Voedsel - Finnen eten ook drop. We hebben er zelf iets geprobeerd wat Nederland nog niet heeft: dropijs! Nou, dat moet hier ook worden ingevoerd.
- We zijn er - na navraag en moeilijk doen - nog steeds niet achter wat nou typisch Fins eten is. Het enige wat ik heb geproefd, is een ranzig broodje met rijst erin ofzo. Gelukkig vonden de anderen het wel lekker. En ze hebben een beetje roggebroodachtig smakend droogig brood - ook niet zo lekker.
- Oja, de kip is heel goedkoop, kwam ik achter. Geen wonder dat we zo vaak kip voorgeschoteld kregen. - In Finland is er wel Mc Donald's, geen Burger King, maar wel een andere keten: Hesburger. Een leuk weetje daarvan is dat ze ook hotels hebben. Soms zelfs goedkoper dan hostels.

Hygiëne - Wat iedereen natuurlijk weet van Scandinaviërs: heerlijke sauna's! Wij hebben eigenlijk maar 1x in een sauna gezeten, maar in Finland is een het wel veel normaler dan in Nederland om bijvoorbeeld op de bovenverdieping van een flat een sauna te hebben voor bewoners.
- Wat iedereen dan weer niet weet - en wat mij wel is opgevallen - is dat de douches heerlijk zijn. Geen miezerige straaltjes, maar gewoon goede douches.
- Je moet de wc-deuren naar de andere kant draaien om ze te sluiten. Het viel ook op dat de wc-deuren bij mensen thuis helemaal geen slot hebben.

Karakters - Het vooroordeel dat veel Finnen drinken, is waar. Gewoon, helemaal waar. Sommigen worden alleen maar elk weekend dronken, maar er zijn er ook een stel die iedere avond te veel drinken. En dan beginnen ze 's middags om 2 uur dus al. - Finse mannen zijn verlegen. Marije en Olivia maakte de volgende opmerking: "In Nederland kijken mannen ons vaak met grote ogen na, in Italië joelen en schreeuwen ze ons na. Maar die Finse mannen kijken helemaal niet." We begonnen erop te letten, en zo nu en dan keek een Fin even stiekem om. Want dat doen ze wel, stiekem kijken. - En hoe kunnen Finnen elkaar dan eigenlijk ontmoeten? In een klein stadje spraken we met jongens die vertelden dat ze van parkeerplaats naar parkeerplaats reden, en meisjes stonden daar dan. Het tankstation blijkt ook een grote Finse uitgaansgelegenheid te zijn. - Oké, Finnen zijn wat verlegen en kijken eerst vaak de kat uit de boom, maar als je ze eenmaal kent, zijn ze vrienden voor het leven. Dan kan je op ze bouwen.

Dit was denk ik wel genoeg voor nu. Blijf de blog volgen, want we hebben nog heel wat meegemaakt in Helsinki, Tampere, Turku en Salo.

Waar christenen allemaal wel niet goed voor zijn.. Tot nu toe heeft de internationale kerk hier in Helsinki ons heel goed geholpen. In fact, ik zit hier nu achter een laptop van het ICC - het gebouw van de International Christian Church - de bloggen. We hebben hier al veel tijd doorgebracht en vanavond slapen we hier.

Maar laat ik met gisteren beginnen. We zijn rustig aan opgestaan en voor het eerst naar het ICC gegaan. Daar hebben we geholpen met het inpakken van fruit, groente en brood voor de arme mensen hier. (Vandaar de titel, het voelt als weer een heerlijke werkvakantie ;)). We kregen kip met rijst als lunch - eigenlijk als ontbijt - en we hebben wat uitgerust en geslapen. ´s Avonds werden we uitgenodigd door Bernhard, een Oostenrijkse jongeman die hier naar de kerk gaat, om te komen eten bij een nieuwe kring. We zijn er naartoe gelopen en hebben een heerlijke soep gehad met zoete aardappelen en cocosmelk. En Fins brood. Dat smaakt een beetje als roggebrood en het ziet eruit als dat hele vette Turkse brood dat je weleens krijgt.

Daarna gingen we naar Yan, een Chinese vrouw die ons een overnachting had aangeboden. Aan het begin was het een beetje wennen, maar het werd steeds gezelliger. Het werd een beetje een "girls night" met haarfriemelen, diepe gesprekken en foto´s van parende zeemeeuwen. Was heel leuk.

Vanochtend pakten we onze spullen weer en gingen we terug naar het ICC. Daar zouden we de Zuid-Afrikaan Willem helpen met boeken verwerken voor de boekenwinkel. Jammer genoeg kwamen die boeken niet, dus hebben we enveloppen gemaakt en adressen geschreven. Daarna gingen we naar Julia, een Russische studente, die voor ons eten maakte - weer kip met rijst, maar goed :).

Over kip met rijst gesproken, ik mis mijn aardappels, vlees groente. Normaal vind ik het maar irritant dat Johan dat bijna alleen maar lukt, maar nu begin ik te snakken naar een goed stuk rood vlees. We krijgen goed te eten hoor, maar de eerste twee avonden aten we kebab, en verder is er kip met rijst voor ons klaargemaakt. En over de pizza die we vandaag tussen de middag - lees: als ontbijt - hebben gehad wil ik het niet meer hebben. Ik moet eerlijk gezegd al kotsen als ik eraan denk.

Maar goed, ik mag zeker niet klagen. Er wordt goed voor ons gezorgd. Misschien een beetje te goed. We worden nu steeds geholpen door christelijke buitenlanders, niet door Finnen. Vanaf donderdag wordt het moeilijker, want dan gaan we echt wat meer proberen geholpen te worden door Finnen. Ik vraag me af of dat lukt, want ik heb gehoord dat Finnen helemaal niet zo gastvrij zijn. Wat hebben we toch weer een heerlijk land uitgekozen voor onze trip. Maar wij kunnen wel zeggen dat we meer verschillende mensen hebben ontmoet en veel verschillende culturen, daar kunnen de andere groepjes van school zeker niet aan tippen.

Tot schrijfs!
Tabitha

Zo, daar zit ik dan. Naar een beeldscherm te staren in een hostel in Finland. Geen geld, geen doel, zomaar. Dat is natuurlijk niet helemaal waar. We zitten hier voor school, om onze studiepunten te halen. De opdracht was naar een land te gaan en te proberen daar journalistieke producten te maken en die te verkopen in Nederland. Maar dat lukte dus niet helemaal. Een paar dagen voor vertrek hebben we uiteindelijk besloten zo goedkoop mogelijk te gaan. We hebben nu shirtjes en kaartjes gemaakt, waarop staat dat we van "Dutchess TV" zijn. Onze opdracht is door Finland te reizen zonder geld. Dat is dus liften, om gratis eten bedelen en proberen gratis te overnachten. We zeggen dan dat we een programma maken, en dat we dat gaan (proberen te) verkopen aan Nederlandse televisie. En het gaat eigenlijk al aardig goed...

Gisteren kwamen we aan, na mijn eerste vliegreis - ik heb zitten glunderen toen we opstegen - en we pakten vanaf Helsinki Airport dus bus naar het hostel waar we uit voorzorgsmaatregel wel even de eerste 2 nachten hadden geboekt.

Nadat we onze tassen op bed hadden gegooid, kregen we trek. Dus op naar Helsinki centrum. En hoe? Auto´s aanschieten en ze met de camera onder de neus vragen om een lift. En ja hoor, toen het stoplicht op rood stond mochten we instappen. In het centrum hebben we italiaans ijs gekregen, een bord friet met döner - en een hele vieze ketchupsaus eroverheen - en een kop koffie (bah..). Ging eigenlijk best goed dus.

Vandaag gingen we naar een "evangelical church" in de hoofdstad - met de metro. Dus ja, we kwamen te laat. Het was eigenlijk een heel gemengde dienst met Hillsong-nummer en hosti (als je dat zo schrijft). We deden een oproep dat we studenten zijn een een tv-programma maken. En ja hoor, er kwamen wat mensen op ons af. We regelden diner voor dinsdagavond, en een kinderarts wilde ons wel brengen naar het gebouw waar een middagdienst werd gehouden. Maar eerst kregen we te eten: een XXL hamburgermenu op zijn geweldig mooie jacht. We hebben genoten.

Na de middagdienst lieten we tijdens de koffie nog een oproep doen, en de mensen kwamen in "grote getale" op ons af. We zijn nu net terug in het hostel en we moeten het nog bespreken, maar we hebben geloof ik een overnachting voor morgenavond en overmorgenavond. Daarna willen we namelijk weg uit Helsinki en gaan hitsjhajken (sorry, we zeggen steeds hajdjekken.. en dat is wat anders ;)) door Finland.

Maar, wauw, wat je allemaal gedaan kan krijgen als vier meiden met dezelfde shirtjes, TV CREW-kaartjes en een camera. Volgens mij wordt dit een intensieve maar hartstikke leuke tijd. Ik hoop dat ik snel weer kan schrijven, want je weet nooit wanneer je weer kunt internetten.

Ciao!

Mozes stotterde
Sarah lachte
Jakob vocht
Abraham loog
Rachab was een prostituee
David ging graag het dak op
Simson was TE sterk
Jona zat diep in de put
Jeremia was depressief
Petrus was bang voor de dood
Mattheus werkte bij de belasting
Lazarus was dood
Paulus was een moordenaar
Zacheus spoorde niet helemaal
Ik vermoed dat U mij ook wel kunt gebruiken, Heer

EO Ronduit