Zit ik hier achter mijn computer, bedenk ik dat jullie eigenlijk helemaal niet veel van mij weten. Van wat er hier op mijn blog te lezen was, kunnen jullie misschien wel opmaken dat het niet zo goed met me gaat. Maar dat is helemaal niet waar. Het gaat geweldig met mij! Iedereen heeft weleens van die dip-daagjes, en als ik dat dan heb, schrijf ik graag mijn gevoelens op.

Piece of History
Vóór dit jaar, had ik weinig christen-vrienden (behave Elisa natuurlijk, maar die woonde ver weg, dus dat waren vaak telefoontjes en zo-nu-en-dan-logeerfeestjes). Ik ben door bepaalde dingen heengegaan op de middelbare school (pesten bijvoorbeeld), maar met de hulp van mijn familie en God natuurlijk, ben ik er veel sterker uitgekomen en ik heb er veel van geleerd.

Mijn ouders zijn mensen die hun volledige, hele leven aan God hebben gegeven. Ze weten niet anders dan dat God hen leidt en leven dicht bij God. In die omgeving ben ik opgegroeid en zo ben ik opgevoed, en ik heb dat ook geleerd. Ik heb mijn leven voor de eerste keer aan God gegeven bij een In de Ruimte kamp toen ik 6 jaar oud was. Vanaf vrij jonge leeftijd (ik weet niet precies vanaf wanneer, maar zo een beetje rond middelbare schooltijd) heb ik een echte persoonlijke relatie met God gehad en ik ben eigenlijk altijd bij Hem gebleven. Ik wist ook niet anders, ik wilde ook niets anders.

Ik wilde me al heel lang laten dopen, maar op de één of andere manier kwam daar niets van. Uiteindelijk heb ik mij vorig jaar (of is het nou 2 jaar geleden?) laten dopen. Voor mij was dat meer iets wat gedaan moest worden, maar ik was al lang zo ver. Het was er alleen niet van gekomen.

God heeft veel gesproken en mijn leven geleid. Ik heb alle profetieen en gedachtenspinsels in mijn hoofd zitten, ik denk niet dat ik ze kan opschrijven. Misschien ooit nog eens. Maar wat ik wel wil zeggen, is dat God mij zó naar deze plek heeft geleid, dat ik 100% zeker weet dat ik goed zit. Dat ik nu helemaal op mijn plaats zit en dat dit de tijd is voor wat ik nu doe en waar ik nu ben.

Piece of Yearevaluation
Het is zo apart dat God mij hier neer heeft geplant. Ten eerste mijn opleiding. Jounalistiek wil ik al van af zo’n beetje m’n negende doen. Het is een verlangen dat God in mijn hart heeft gelegd. En voor mijn bestemming heb ik deze opleiding heel hard nodig.
Verder is er natuurlijk Elisa. Vroeger fantaseerden we wel eens dat we samen konden gaan wonen en hoe leuk dat wel niet zou zijn. Nou, voor de zomer zag dat er niet naar uit. Maar uiteindelijk zitten we toch hier, samen, en genieten we er allebei met volle teugen van. Onze relatie is gegroeid en door onze relatie zijn we zelf ook gegroeid.
Dan is er ook nog de jeugd. Door al die stuk voor stuk geweldige mensen heb ik veel geleerd van mezelf.
En natuurlijk kan ik in het weekend altijd bij mijn ouders terecht om eventjes weg te zijn van alles en de dingetjes een beetje op een rijtje te zetten.

Afgelopen jaar is een hele grote verandering in mijn leven geweest. Ik wist al veel, had al veel geleerd, maar heb vooral mezelf beter leren kennen. Ik ben dichter bij God gekomen, heb veel vrienden gekregen, ben met een opleiding begonnen, en heb relaties uitgediept. Ik wil iedereen die mij daarbij geholpen heeft heel erg bedanken. En als ik iets vergeten ben, bij deze. Hartelijk bedankt!

Piece of Coming Year
Wat er komend jaar gaat komen, weet ik echt niet. Ik geloof dat mijn Papa God nog een heleboel verrassingen voor mij heeft, bijvoorbeeld een vriend. Maar wanneer dat gaat gebeuren, weet ik niet. Wat ik wel weet is dat God wil dat de relatie tussen mij en Elisa uitgediept wordt met Hem als derde persoon. Verder moet ik mij natuurlijk op mijn studie richten en ik wil vriendschappen verdiepen en nieuwe vriendschappen ontdekken. Maar het allerbelangrijkste is dat ik dicht bij God blijf en Hem mijn leven laat sturen. Ik wil Hem loven en prijzen voor alles wat Hij gedaan heeft en voor alles wat Hij nog gaat doen.

Mijn leven is geweldig, omdat het van Hem is.